Σάββατο 15 Ιουνίου 2013

Σαββατόβραδο στο "Μπρίκι", παρέα μ’ ένα μεγάλο ποτήρι μπύρας...

Δε μπορεί ρε κωλητάρι, θα σου ’τυχε κι εσένα.
Να σε ρωτήσει μια γκομενίτσα "τι θα κάνουμε το Σαββατόβραδο;", και να της απάντησες ... "Δεν είμαι έτοιμος για δέσμευση"!
Αφού το ξέρεις δικό μου.
Ο έρωτας δεν πεθαίνει από φυσικά αίτια!
Εμείς τον σκοτώνουμε για να επιβιώσουμε.
Είναι θέμα αυτοσυντήρησης.
Το πάθος δεν αντέχεται για μια ολόκληρη ζωή.
Θα μας εξόντωνε...
Γι΄αυτό ο οργανισμός μας δημιουργεί αντισώματα και το αποβάλει!
Είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε συνεχώς ερωτικούς θανάτους.
Πάντα κάτι μας φταίει, κι αντί να ψάξουμε το "τι;", προχωράμε στην επόμενη γνωριμία...
Αλήθεια, τι είναι ο έρωτας;
Αυτό που μας συμβαίνει όταν δεν αντέχουμε άλλο τη μοναξιά.
Η ανάγκη κι όχι η αυτάρκεια ενώνει δυο ανθρώπους.
Κι όταν νομίσουμε πως βρήκαμε αυτή που τα μπουρνούζια μας θα στεγνώνουν για πάντα το ένα πάνω στο άλλο στο καλοριφέρ του μπάνιου, πέφτουμε με τα μούτρα.
Γινόμαστε συναισθηματικά σπάταλοι.
Λέμε πολλά, κάνουμε πολλά, βρισκόμαστε πάρα πολύ συχνά.
Ο έρωτας όμως θέλει ρέγουλο, "οικονομία".
Θέλει χωριστές διακοπές, χωριστά σπίτια, χωριστά δωμάτια, και κυρίως χωριστά κρεβάτια.
Θέλει να κρατήσεις ζωντανό το σκίρτημα που νιώθεις στα πρώτα ραντεβουδάκια...

5 σχόλια:

Μαρία είπε...

Μήπως το τέλειο ζευγάρι θα πρέπει να μένει και σε διαφορετική πολή;

Ψονθομφανήχ είπε...

και σε άλλη χώρα μη σου πω...

Άθη είπε...

Εεε,εμ...καλησπέρα καλό μου...ε,ίσως εν'μέρει να έχεις και δίκιο κάπου..αλλά ντάξει έν μέρει..όμως πιστέυω όμως ότι ΔΕΝ σκ ω τό νου με τον έρωτα,(τον...έρωτα)ναι,α υτό το έρωτας μου χτυπά κάπως πάντοτε..και τώρα μετά από τόοσα χρόνια,και μετά από τόοοοοοσα πολλάαα 'στραμπάτσα',χαστούκια,λάθος επιλογές που έχω κάνει...)θα προτιμούσα ίσως όχι τη λέξη 'έρωτας' αλλά τη λέξη 'βαθιά αγάπη',τρυφερότητα,σεβασμός ίσως? κάτι τέτοιο..οι..'ερωτες' ανήκουν πλέον στο παρελθόν και είναι μό-νο για τα...μαθητούδια!...οι χαζό-έρωτες μάλλον....)μό-νο επειδή ΔΕΝ μπορούμε να τον αντέξουμε τον...'σκωτόνουμε' και για εκατοντάδες άλλους λόγους επειδή είμαστε ξεροκέφαλοι,μαλάκες,εγωϊστές...και για εκατομμύρια άλλους λόγους..ε,εμ επίσης πιστέυω ότι το να προσπαθείς έστω και με το να παρά-μείνεις χώρια από κάποιον για ένα διάστημα,να κρατήσεις έτσι ζωντανό το...'πρώτο σκίρτιμα'είναι το λιγότερο χαζό..επειδή κάποια στιγμή α υτό μοιραία θα σ β ήσει είται το θες είτε και ό χι...και φυσικά δ εν μπορεί να είναι πά ντα όπως τη πρώτη,φορά οκ?..αυτό το πρώτο 'κλίκ' είναι από τη φύση του έτσι πλασμένο,ώστε κάποτε να σβήνει για πά ντα...κι όσοι λένε ότι σ'αυτούς δε σβήνει..για'μένα λένε τεράστια ψέμματα...κι άμα σβήσει ε,τότε άστο τι γίνεται μετά....ωραίο ποστάκι πάντως..φιλάκια,καλησπέρες....

marilia είπε...

Τι είδους κολλητός είναι το "κωλητάρι";;;;

Ψονθομφανήχ είπε...

Δεν ξέρω τι λες εσύ Αθούλα, αλλά εγώ σε φαντασιώνομαι μαθητριούλα με σοσονάκια και κοτσίδια!

Σνουπίτσα, "κολλητάρι" είναι το ποτήρι της μπύρας.
Μ’ αυτό κουβεντιάζω...