Ένας "σατάν Γιουνάν" στο Βουδιστικό τάγμα!

Εξελίσσομαι στη μασκότ του βουδιστικού μοναστηριού της Ταϊλάνδης.

Καθώς με βλέπουν γελαδερό, μου λένε πως έχω "το χαμόγελο του Βούδα"!

Στα Ευαγγέλια ο Χριστός ποτέ δεν γέλασε.

Ο Βούδας ήταν εύθυμος αλλά και μυστηριώδης...

Μιλούσε κι αυτός με παραβολές, έπιανε κουβέντα μ’ όποιον συναντούσε, ήταν ανέστιος, δεν είχε πού την κεφαλήν κλίνη...

Είχε ισχυρή επιχειρηματολογία και κέρδιζε όλες τις λογομαχίες, όπως κι ο Ιησούς.

Ο Βούδας δεν κρατούσε μπαστούνι γιατί το θεωρούσε εν δυνάμει όπλο.

Δεν θα χρησιμοποιούσε βία ούτε για να διώξει τους εμπόρους απ’ το προαύλιο του ναού.

Δίδασκε το "γνώθι σαυτόν", ήταν αντίθετος στις τελετουργίες, στις θυσίες, στην οργανωμένη λατρεία.

Απέρριπτε και τη συμφεροντολογική άποψη "καλύτερα να ποντάρεις στην ύπαρξη του Θεού παρά στο τίποτα"!

"Αν το πλύσιμο στο Γάγγη είναι ικανό να φέρει τη λύτρωση", έλεγε, "τότε οι κροκόδειλοι και τα ψάρια του ποταμού θα ήταν τα ιερότερα όντα"!

Προσωπικά δεν πείθομαι απ’ τη βουδιστική διδασκαλία.

Τη θεωρώ κι αυτή δημιούργημα της ανθρώπινης σκέψης.

Πάντως, έχω μεγάλη όρεξη για χαβαλέ.

Τρικλοποδιάζω έναν νεοφερμένο απ’ τη Σρι Λάνκα.

Δεν μπορούν να με καταλάβουν!

Δικαιολογημένα οι άνθρωποι...

Δεν έχουν ιδέα τι θα πει "διαολο-Έλληνας".

Οι Τούρκοι μας λένε "σατάν-Γιουνάν"!

Αυτοί μας γνωρίζουν κοντά 1000 χρόνια.

Κάτι παραπάνω ξέρουν...