Το ψυχανεμίζομαι.
Είναι η τελευταία φορά που επισκέφτομαι το Άγιο Όρος.
Το έχω πλέον απομυθοποιήσει πλήρως, κι έχω ξενερώσει!
Το ξέρω καλά πως οι πορφυροντυμένοι ηγούμενοι δεν είναι παρά αδίσταχτοι μπίζνεσμεν.
Που δεν διστάζουν να φαγωθούν μεταξύ τους σα λυσασμένα σκυλιά για πρωτοκαθεδρίες, προνόμια, τίτλους και φυσικά... κτήματα.
"Πις μιλέτ!", που λένε κι οι Τούρκοι. Δηλαδή... "Ήμαρτον Θεέ μου!".
Ο τσακωμός κι η διχόνια υπάρχεουν απ' την πρώτη μέρα που ο Αθανάσιος ο Αθωνίτης προσπάθησε να μαντρώσει τους σκόρπιους ασκητές σε οργανωμένα μοναστήρια, δηλαδή στρατόπεδα συγκέντρωσης!
Παρ' όλ' αυτά διατηρώ ακόμα κάποια ψίγματα σεβασμού για το χώρο.
Χωρίς να το επιδιώκω, μιλάω χαμηλόφωνα και περπατάω χωρίς να βιάζομαι.
Περπατάω μόνος σε μέρη με παράξενα ονόματα, παρμένα από το σχήμα τους ή από ιστορίες παλιές, οι περισσότερες φαντάστικές.
Αντικρίζω τα ερπείπια της "Νέας Θηβαϊδας". Την απόδειξη της αλαζονίας των τσάρων της Ρωσίας.
Απ' τα τέλη του 18ου αιώνα Ρώσοι μοναχοί είχαν κατακλύσει τ' Αγιονόρος.
Αλλά σαν άρχισαν οι Ρωσοτουρκικοί Πόλεμοι, πολλοί αναγκάστηκαν να γυρίσουν στην πατρίδα τους.
Τ' Αγιονόρος ανήκε στην οθωμανική επικράτεια κι όλοι ήξεραν πως ο θυμός των Τούρκων γίνεται κοφτερό γιαταγάνι και μυτερό παλούκι...
Ήρθε αργότερα κι η Οχτωβριανή Επανάσταση και τα σάρωσε όλα.
Να κι ο "Λάκος του Σκοτωμένου", στο δρόμο απ' την Καρυές προς την Ξηροποτάμου.
Λένε πως στο σημείο αυτό κύκλωσαν οι σερδάρηδες τον Μέμο, έναν φοβερό οθωμανό ληστή. Και τον χτύπησαν με τα μαχαίρια τους δίχως έλεος.
Ο Μέμος τους ξέφυγε κρατώντας τα έντερά του με τις παλάμες του.
Έφτασε μέχρι την πόρτα του μοναστηριού κι εκεί ... παρέδωσε το πνεύμα.
7 σχόλια:
ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΘΗΣΕΣ ΣΤΟ ΟΡΟΣ,ΤΟ ΕΒΛΕΠΕΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΣΕ ΣΗΚΩΝΕ ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΕΚΕΙ ,ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΤΑΞΙΔΕΨΕΙΣ ΤΩΡΑ?
Δεν "κάθιησα" πολύ, μόλις έφτασα.
Θα φάτε στη μάπα τον Αύγουστο αγιονορείτικες ιστορίες (ελπίζω ενδιαφέρουσες) και του χρόνου το καλοκαίρι έχουμε ξενάγηση στον κόσμο του "μυστικού Ισλάμ" και ίσως στο καπάκι Ινδία και Ινδονησία.
Στο μεταξύ θα "ταξιδεύουμε" καθημερινά σε διάφορες ... καταστάσεις!
Αλλά επειδή είστε ταξιδιάρηδες και θέλετε "ταξιδάκι", για να μην μπουχτήσετε απ’ Αγιονόρος, αραιά και που θα σας βάζω και κάποιες αναρτησούλεσ από το περσινό ταξιδάκι στην Ινδία. Το κρυφό ημερολογιάκι μου είναι ακόμα γεμάτο με αδημοσίευτα...
Εε,εμ...γειάσπυ καλό μου...ε,έτσι γίνεται κάποτε...για τα πά-ντα (για ΤΑ ΠΑΝΤΑ όμως όκ?)...κι όταν λέμε τ α πά-ντα εννοούμε τα πάντα)...υπάρχει ένα τέλος...ακόμη και για το Άγιον όρος...ό-λα κάποτε απομυθοποιούνται...ό-λα κάποτε ξεθωριάζουν...χαλάνε...χάνουν το χρώμα τους...γίνονται μικρά,και ασήμαντα στα μάτια μας...και μας αναγκάζουν να ψάξουμε για άλλα πιο ενδιαφέροντα πράγματα...από α υτά που 'απομυθοποιήσαμε'...όπως λες κι εσύ...μέχρι να τα 'απομυθοποιήσουμε'και αυτά και πάει λέγοντας...έτσι...καλό μεσημέρι και φιλάκια...
Λες γι’ αυτό και να μην υπάρχει "αιώνια αγάπη" Αθούλα;
Εεμ..ε,...καλημέρα καταρχήν αγαπητέ..και α υτό για το οποίο διερωτάσαι...ε,δ εν μπορεί να απαντηθεί τόσο εύκολα ή και καθόλου εύκολα μάλιστα..θα'λεγα..τώρα το γ ι ατί δ εν υπάρχει α ι ώνια? α γάπη...νομίζω παίζουν και εκατοντάδες,χιλιάδες άλλα πράγματα...ε κτός από την διαδικασία 'απομυθοποίησης'ή 'αποεπένδυσης' από κάτι (όπως την ονομάζει η ψυχολογία)'αποεπένδυση':η ψυχική διεργασία κατά την οποία κάποιο άτομο μέσα από επίπονες και ψυχοφθόρες ψυχικές διαδικασίες (συνήθως)φτάνει στο τέλος να 'απαγκριστρωθεί'ας το πω έτσι από κάτι που θεωρούσε μέχρι χτές πολύ σημαντικό για εκείνο...είτε α υτό είναι μια ερωτική σχέση..είτε είναι κάτι άλλο...στις περισσότερες περιπτώσεις είναι μια ερωτική σχέση...και εκεί υπάρχει και ο μεγαλύτερος ψυχικός πόνος συνήθως..και μόχθος..ας το πω έτσι...γιανά 'αποεπενδύσουμε'από α υτήν..)...ε,εμ βέβαια όπως είπα παίζουν και πολλάα άλλα..πράγματα γι'αυτό που ρωτάς...η διάθεση των ανθρώπων να δεσμευθούν,ή να δέσουν για πάντα τη ζωή τους με το έτερον ήμιση....το κατά πόσον έχουν διάθεση να 'δώσουν'...ή αν αντέχουν να 'δίνουν' για πάντα...που α υτό είναι πάααρα πολύ δύσκολο να το κάνει κανείς..το κατά πόσον βαριούνται ίσως ή πλήττουν να βλέπουν συνεχώς το ίδιο πρόσωπο επί δεκαετίες...???...ίσως??...και πάαααρα πολλά άλλα (κοινωνικοί,παράγοντες,προσωπικοί, και άλλου είδους οκ?) που μπορεί να παίξουν ρόλο στο να σταματήσει να υπάρχει α υτό που λέμε α γάπη μεταξύ δύο ανθρώπων....)...γενικώς δ εν είναι απλό...παίζουν πάρα πολλά...μέσα σε αυτό...και θέλει πολύ συζήτηση το θέμα...καλημέρες...
Κατάλαβα!
Η ζωή μας είναι μια συνεχής διαδικασία "επενδύσεων" και "αποεπενδύσεων"...
Εεε,εμ...ναί ας πούμε πως είναι έτσι όπως το λες καλό μου...η 'αποεπένδυση' όμως είναι μια αρκετά επίπονη και επώδυνη (από πλευράς ψυχής) διαδικασία...και που αν και συμβαίνει να μπαίνουμε συχνά σε α υτήν (γιατί φαντάσου πόοοσες 'αποτυχημένες'ας τις πω έτσι σχέσεις θα υπάρξουν στη ζωή μας? και πόοσα άτομα με τα οποία θα σχετιστούμε αλλά στη πορεία και στην εξέλιξη της σχέσης μας μαζί τους θα διαπιστώσουμε ότι α υτά τα άτομα δε ν μας ταιριάζουν δ εν είναι κατάλληλα για εμάς..κλπ,κλπ...και θα πρέπει..να αναγκαστούμε ίσως να...'λήξουμε' άδοξα και με κάπως άσχημο και ίσως και επεισοδιακό τρόπο (συνήθως) τις όποιες σχέσεις μας μαζί τους???επειδή μπορεί να μας κάνει κακό να συνεχίσουμε να είμαστε μαζί τους ή μπορεί να είναι ιδιαίτερα ψυχοφθόρο αυτό για εμάς?....(το να είμαστε μαζί τους εννοώ)...ε,από'κεί να καταλάβεις...από το πόοοσες τέτοιες σχέσεις θα περάσουν από τη ζωούλα μας μέχρι να φύγουμε από'δω από τη γή...και μέχρι να αποδημήσουμε 'είς Κύριον' που λένε.....άρα έχουμε να ζήσουμε α υτή την επίπονη διαδικασία για ποιός ξέρει πόοοσες εκατοντάδες φορές μέχρι να...πάμε στα κυπαρισσάκια που λένε...καλησπέρες καλό μου...
Δημοσίευση σχολίου