Τρίτη 19 Αυγούστου 2014

Απ’ τ’ Αγιονόρος στη Σρι Λάνκα! Ένα οδοιπορικό λιποταξίας και αυτογνωσίας που δεν ξέρω καν αν έγινε...

Λένε πως εκείνο που έχει αξία δεν είν’ η Ιθάκη αλλά το ταξίδι για την Ιθάκη.
Διαφωνώ.
Αν ήταν όπως τα λέει ο ποιητής τότε όλοι θα περνάγαμε τη ζωή μας μέσα σε πλοία, αεροπλάνα, τρένα κι αμάξια...
Όπως και να το κάνουμε, ο προορισμός έχει μεγαλύτερη αξία απ’ το ταξίδι.
Εκτός κι αν δεν υπάρχει προορισμός.
Αν προορισμός είναι το ίδιο το ταξίδι.
Απόψε ξέθαψα ένα παλιό μου ημερολόγιο.
Περιγράφει ένα μοναδικό ταξίδι, π’ αρχίζει απ’ τ’ Αγιονόρος και φτάνει μέχρι τη μακρινή Σρι Λάνκα.
Ενδιάμεση σταθμοί: Τουρκία, Αίγυπτος, Παλαιστίνη, Συρία, Ιράκ, Περσία, Πακιστάν, Θιβέτ, Ινδία...
Η πορεία μοναχική, ποδαράτη, αυτογνωσιακή.
Συνομιλώ με φαντάσματα, αγίους, φιλοσόφους, σεΐχηδες, γιόγκι.
Γνωρίζω από κοντά το Ισλάμ, τους Σούφι, τους ανατολίτες μυστικιστές. Τρώω απ’ το πιάτο βουδιστών μοναχών, και κοιμάμαι στο ίδιο δωμάτιο με γητευτές φιδιών και δηλητηριωδών εντόμων.
Καθώς διαβάζω τις σελίδες του αναρωτιέμαι: έγινε ποτέ το ταξίδι αυτό;
Ή είναι ένα απ’ τα πολλά δημιουργήματα της φαντασίας μου;
Πήγα ποτέ στην Πόλη, την Προύσα, την Αντιόχεια, την Αλεξάνδρεια, τη Βαγδάτη, το Καράτσι, το Δελχί, τη Λάσα;
Ή μήπως ποτέ δεν πέρασα τα σύνορα της Αθήνας;
Ριζούπολη, Προμπονάς, Κυνοσάργους, Παλιά Σφαγεία, Δρουγούτι, Ελληνορώσων, Μπύθουλας;
Δεν μπόρεσα ν’ απαντήσω σ’ αυτό το ερώτημα.
Αν εσείς καταλάβετε κάτι, πες τε το μου σας παρακαλώ...

5 σχόλια:

Καίτη είπε...

Φανταστικά, αληθινά, δεν μας ενδιαφέρει.
Αρκεί να μην βαρεθούμε

Ανώνυμος είπε...

Περίπου σαν το Μεγαλέξανδρο... Μήπως κατέληξες και στην Αμφίπολη; Ή μήπως Αμφιάλη;

ΟΡΕΙΝΟΣ

Ψονθομφανήχ είπε...

Μια βραδιά στην Αμφιάλη του τη φέραν του Μιχάλη...

MikriXaramada είπε...

σαν τον Οδυσσέα που πέρασε μέσα απο τα βράχια, ψάξε γύρευε δηλ. ..κάποιες χαραμάδες ανοιχτές, σαν μικρή χαραμάδα στην ακροθαλασσιά~

Ψονθομφανήχ είπε...

Και να που ξαναβρίσκομαι στη Σρι Λανκα...
Ή μήπως δεν βρίσκομαι;