Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2015

Ερωτικός απολογισμός ενός 46άρη - Ζ’ (Μου θυμίζεις τη μάνα μου!)

Τώρα πια, στα σαρανταφεύγα μου, δε νομίζω πως οι άντρες κι οι γυναίκες γεννήθηκαν να ζουν μαζί. Πιστεύω πως πρέπει απλώς να επισκέπτεται ο ένας τον άλλον!
Και, φυσικά, έχω πλέον πειστεί πως ο γάμος σκοτώνει το λόγο για τον οποίο παντρεύεσαι! Ο γάμος είναι ένας θαυμάσιος θεσμός, αλλά ποιος θέλει να ζει μέσα σ’ ένα θεσμό;
Κάθε μακροχρόνια σχέση είναι μια ατέλειωτη σειρά από ανιαρές μέρες και μονότονες νύχτες. Μια φυλακή χωρίς κάγκελα και τοίχους...
Βέβαια, σε μερικούς όλ’ αυτά τους αρέσουν. Γιατί τους προσφέρουν κάποια ασφάλεια. Προτιμούν να ζουν σε μια κατάσταση γνωστή κι ας είναι προβληματική, παρά να ταξιδεύουν προς το άγνωστο...
Έχω φάει με το κουταλάκι όλα τα σταδία της φθοράς μιας σχέσης.
Όταν ήμουν μικρός, το μεγαλύτερο πρόβλημα ήταν πως βρισκόμουν στη φάση της διαρκούς και ταχύτατης εξέλιξης. Άλλον Ψόνθο ερωτευόταν η λεγάμενη, κι άλλος γινόμουν μετά από έξι μήνες. Στην ηλικία αυτή δεν μπορεί να μένεις στάσιμος. Οπότε, ο σύντροφός σου είτε θα εξελίσσεται παράλληλα με σένα, είτε σύντομα θα γίνετε δυο ξένοι...
Για να είμαι ειλικρινής, συχνά έκανα σχέσεις όχι από έρωτα ή αγάπη, αλλά από ανάγκη. Έβλεπα στο πρόσωπο της άλλης όχι μία σύντροφο της ζωής μου αλλά ένα αντικείμενο που θα ικανοποιεί τις ανάγκες μου.
Έψαχνα μια υπηρέτρια, ένα ψωλοθήκαρο, μια νταντά, μια μανούλα... Κυρίως το τελευταίο! Ήθελα τη γυναίκα μου υποκατάστατο της μάνας μου. 
Θυμάμαι σε μια περίπτωση, σχεδόν επίτηδες γύριζα σπίτι κάθε βράδυ τα ξημερώματα μόνο και μόνο για ν’ ακούσω απ’ το στόμα της γκομενίτσας πόσο ανησύχησε, πως έμεινε άυπνη να με περιμένει και τα ρέστα. 
Δηλαδή ήθελα να ξαναζήσω αυτά ακριβώς που μου έλεγε και έκανε η μάνα μου στην περίοδο της εφηβείας μου...

4 σχόλια:

Άθη είπε...

Ε,εμ....καλησπέρες αγαπητέ μου..και καταρχήν να σε ευχαριστήσω κι από εδώ για τις ευχές σου για τη γιορτή μου..σ'ευχαριστώ...να'σε καλά...ε,εμ..α υτά είναι μάτια μου..τα ΑΙΩΝΙΑ λάθη σας εσάς των αντρών..ότι βλέπετε τη σχέση σας (σε πρώτη φάση) με τις...'άλλες' γυναίκες της ζωής σας ΕΤΣΙ....και κατά δέυτερον ότι, πά ντο τε πάντοτε όμως κάνετε σχέση από ανάγκη (βιολογική κυρίως,ψυχολογική κλπ,κλπ..)..δ εν το βλέπετε ή δ εν θέλετε? δ εν μπορείτε? μάλλον καθότι δ εν είστε,πλασμένοι έτσι τέσπα από τη φύση σας, να το βλέπετε όπως εμείς..δ εν έχετε τη δική μας σταθερότητα ψυχική,σωματική κλπ,κλπ..ας το πώ έτσι τέσπα...)...ε,εμ..και μάλλον δ εν θα την έχετε πο-τέ...)....ίσως..ό,τι και να σας κάνουν!...ε,εμ..ακόμη κι α ν βγεί φάρμακο που να θεραπέυει? ή που να σταθεροποιεί κάπως, την τόση ψυχική σας ανισσοροπία,αστάθεια κλπ,κλπ..ε,δ εν πρόκειται να γίνει τί πο τε υποθέτω...πο-τέ...)καλά όσο για τα του..γάμου..μη νομίζεις έχεις δίκιο κι ε γώ έτσι, το βλέπω...ο γάμος καλό μου, είναι ένα 'συμβόλαιο' ανάμεσα στους νεόνυμφους και την κοινωνία ό,τι 'επικυρώνουν' και με την επίσημη 'βούλα' της κοινωνίας και του Θεού το δικαίωμά τους να είναι μαζί...μαλακίες..ε,ο γάμος/ή ο..θεσμός του..γάμου όπως τον λες εδώ είναι α υτό που μαθαίναμε στην ψυχολογία και που η 'κοινωνική ψυχολογία' (ένας σπουδαίος τομέας της ψυχολογίας αλλά πο-λύ δύσκολος να τον σπουδάσεις)..αποκαλούσε..'νόρμα'-οι..'νόρμες' είναι 'αγραφοι' νόμοι της κοινωνίας που τηρούνται επί αιώνες...και που αφορούν διάφορα πράγματα όπως α υτό...το ότι ας πούμε δ εν είναι σωστό, να ζείς με κάποιον/ή να έχεις παιδί (ακόμη χειρότερα?) μαζί του? χ ω ρίς πρωτίστως να έχεις χορέψει το χορό του Ησαϊα...ας πούμε...και α ν δ εν έχεις πάρει και τις ευλογίες της εκκλησίας και του παπά...ε, αυτό..παπαριές...πο-τέ δ εν κατάλαβα τ ι σε εμποδίζει να είσαι με αυτόν που α γαπάς οκ? χ ωρίς να έχεις κάνει πρωτίστως α υτές τις μαλακίες.δλα α ν αγαπάς κάποιον πρέπει να ξοδέψεις ένα κόρακα λεφτά γιανά τον...'παντρευτείς' στην εκκλησία και γιανά δώσεις χλιδάτες δεξιώσεις κλπ,κλπ? και γιανά καλέσεις και καμιά εκατοστή βλαμμένους γιανά χαρείτε μαζί το 'μεγάλο και..χαρμόσυνο γεγονός του..'γάμου'?) παπαριές...από ανέκαθεν μου την έσπαγαν α υτά τα μαλακισμένα...δε ν ξέρω ε γώ πιστέυω ότι όταν α γ απάς αληθινά ό μως κάποιον...με ό-λη τη σημασία της λέξης οκ? δ εν σε εμποδίζει τίποτε να είσαι μαζί του, ούτε η κοινωνία, ούτε ο κόσμος ούτε και τίποτε...και κυρίως ΔΕΝ σε ενδιαφέρει τι θα πεί η κοινωνία..ο κόσμος κλπ,κλπ...έτσι δ εν είναι? μπορείς να είσαι μαζί του και χωρίς ό-λες α υτές τις αηδίες......ε γώ έτσι νομίζω...καλησπέρες...φιλάκια...

Ψονθομφανήχ είπε...

Aθούλα, τώρα που εξαφανίστηκε η ψυχιατρίνα η Καντούλα, εσύ θα σηκώσεις διπλό φορτίο: και της ψυχολόγας και της ψυχογιατρέσσας!

Evie είπε...

α χα χααααα ευτυχώς που δεν ζητάς και μπιμπερό!!!!

Στον σύνδεσμο δίνουμε και παίρνουμε πότε 50/50, πότε 75/25 και συνεχίζεται.... και δεν σταματά ποτέ, ακριβώς όπως γίνεται σε οποιαδήποτε εργασία, σε φιλία, σε οικογενειακό περιβάλλον, στο δρόμο που κυκλοφορείς κτλ....κτλ

Εκτός αν είσαι τόσο κακομαθημένος, απείθαρχος και εγωιστής... για ψυχολογήσου λιγάκι επ αυτού :))

Ψονθομφανήχ είπε...

Το θήλαστρον (μπιμπερό) ανήκει στο επόμενο εξελικτικό στάδιο, του απογαλακτισμού.
Εγώ είμαι ακόμα στη φάση του μητρικού θηλασμού...