Η διαφορά του Έλληνα με τον Γερμανό!

Σας γράφω σουρωμένος απ’ την πλατεία Συντάγματος. Είδηση φρεσκότατη!

Ξεκινάω με κάτι άσχετο: φέτος το καλοκαίρι δεν έφυγα ούτε θα φύγω λεπτό απ’ την Αθήνα. Εδώ γεννήθηκα εδώ και θα πεθάνω γμτ του!

Έχω πιει τόσες μπύρες και τόσα τσίπουρα φέτος που δεν έχω ξαναπιεί σ’ όλη μου τη ζωή.

Μια ώρα γυρνάγαμε με τον κολλητό μου τον ΚΝίτη όλα τα σούπερ μάρκετ των Πετραλώνων για να βρούμε καμιά προσφορά της προκοπής για μπυρόνια. Στο τέλος κάτι βρήκαμε, αγοράσαμε δυο καφάσια Βεργίνες κι ανεβήκαμε να τις πιούμε στον Άρειο Πάγο.

Δεν είχαμε πιει ούτε τρία κουτάκια ο καθένας και να ’σου ένα ζευγάρι ηλικιωμένων Γερμανών που ανέβηκε στο λόφο του Αρείου Πάγου να δει το ηλιοβασίλεμα αλλά έπαθε κάτι σα βέρτιγκο, πανικοβλήθηκε απ’ τη γλίστρα των βράχων, γενικώς απελπίστηκε.

Εμείς ούτε καν το σκεφτήκαμε. Αφήσαμε τα τιμημένα μπυρόνια στο έλεος των Πακιστανών κλεφτρονιών, και πήραμε τους Γερμανούς στις πλάτες μας να τους κατεβάσουμε στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου να βρουν οι άνθρωποι τα ζύγια τους να συνέλθουν...

Δεν είμαι κανένας σαπιοκοιλιάς. Κάνω κάθε μέρα 200 κοιλιακούς και 100 πους απς για να συντηρούμαι σε στοιχειώδη φόρμα.

Αλλά η Μέρκελ ήταν υπέρβαρη και κοψομεσιάστηκα.

Μόλις τους κατεβάσαμε, οι Γερμαναράδες ήθελαν να μας δώσουν από 20 ευρούλια για τον κόπο μας.

Εμείς δεν τα δεχτήκαμε. 

Κι εκεί φάνηνε η διαφορετική κουλτούρα των δυο λαών. 

Οι Γερμανοί θεωρούσαν αυτονόητο να πληρώσουν εμάς που κουραστήκαμε να τους κατεβάσουμε στις πλάτες μας απ’ τους γλιστερούς βράχους, αλλά απαράδεκτο να παίρνει ΕΚΑΣ η γιαγούλα που δε δούλεψε ποτέ στη ζωή της.

Εμείς, αντίθετα, θεωρούμε αυτονόητο η γιαγιούλα να παίρνει το ΕΚΑΣάκι κι εμείς να μην πάρουμε τίποτα γιατί το κάνουμε από ... "καλή μας καρδία"!

Τελικά, μερικοί λαοί δεν πρόκειται ποτέ να επικοινωνήσουν ουσιαστικά. 

Οπότε... από μακριά κι αγαπημένοι!