Η Τραπεζούντα ήταν στη Μαύρη Θάλασσα τον 19ο αιώνα ό,τι ήταν η Σμύρνη στο Αιγαίο κι η Αλεξάνδρεια στην Ανατολική Μεσόγειο.
Ήταν μια πόλη πολυπολιτισμική. Κυριαρχούσε, βέβαια, το μουσουλμανικό στοιχείο, αλλά έβλεπες παντού τις αρμένικες, τις περσικές, τις καυκασιανές, τις ρώσικες, τις δυτικές και τις ρωμαίικες επιρροές.
Η περιοχή του ανατολικού Πόντου ποτέ δεν "έδεσε" απόλυτα με το ρωμαϊκό κράτος.
Οι μεγαλογαιοκτήμονες της περιοχής, που ανήκαν σε πανίσχυρες αρμένικες οικογένειες, διεκδικούσαν επί μονίμου βάσεως την αυτονομία τους. Γνωστότερη αρμένικη οικογένεια ήταν οι Γαβρά που κατέλαβαν την πόλη και την ανακήρυξαν δική τους επικράτεια επί 3 σχεδόν χρόνια στις αρχές του 12ου αιώνα.
Οι Κομνηνοί ίδρυσαν στις αρχές του 13ου αιώνα την Αυτοκρατορία τους στην περιοχή, με τη βοήθεια της βασίλισσας των Γεωργιανών Θαμάρ. Αλλά αρνήθηκαν να επιστρέψουν στους κόλπους της ρωμαίικης αυτοκρατορίας όταν οι Παλαιολόγοι ανακατέλαβαν την Πόλη.
Η Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας επιβίωσε επί 250 χρόνια χάρη στους λεπτούς διπλωματικούς χειρισμούς των Κομνηνών, που φρόντιζαν να συνάπτουν συμμαχίες και συγγενικούς δεσμούς με Παλαιολόγους, Γεωργιανούς, Τουρκομάνους εμίρηδες, Τζάνους κ.λπ.
Η καταστροφή της Τραπεζούντας και του Πόντου ξεκίνησε όταν κάτι πονηροί διανοούμενοι και μερικοί παμπόνηροι παπάδες θεώρησαν, εκεί γύρω στις αρχές του 20ού αιώνα, πως θα μπορούσαν να στήσουν το δικό τους "μαγαζάκι"!.
Νόμισαν πως ο Α’ Παγκ. Πόλεμος, και η διαφαινόμενη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ήταν η μεγάλη ευκαιρία για να υλοποιήσουν τα σχέδιά τους.
Εννοείται πως έσπευσαν να επωφεληθούν απ’ την κατάσταση και όλα τα κράτη-αρπακτικά. Και πρώτη απ’ όλους η Ρωσία, που κατέλαβε την Τραπεζούντα απ’ τον Απρίλιο 1916 μέχρι τον Φεβρουάριο του 1918. Με τοποτηρητή της κατοχής της τον δεσπότη Χρύσανθο, που δεν τον χωρούσαν τα ράσα του και ήθελε να το παίξει εθνάρχης.
Φυσικά, οι Τούρκοι τον καταδίκασαν ερήμην εις θάνατον και δεν θα ’χε καλό τέλος αν δεν το έσκαγε νύχτα.
Ο Χρύσανθος, και σχεδόν σύσσωμος ο χριστιανικός κλήρος της περιοχής, έκαναν τα πάντα για να διχάσουν το λαό του Πόντου. Να εξάψουν τα θρησκευτικά και εθνικά μίση, να τραβήξουν το σχοινί στα άκρα και να δημιουργήσουν μια αφόρητη κατάσταση όπου ο θάνατος των μεν να είναι η ζωή των δε.
Απ’ τη σύγκρουση αυτή βγήκαν χαμένοι οι χριστιανοί του Πόντου. Φυσικό και επόμενο να εκδιωχθούν απ’ τα μέρη τους. Βαφτίστηκαν άρον-άρον "Έλληνες" (ενώ έως τότε ονομάζονταν "Καυκασιανοί", ούτε καν "Πόντιοι") και μεταφέρθηκαν στη χώρα μας προκειμένου να καλυφθούν τα πληθυσμιακά κενά που δημιουργήθηκαν απ’ την εθνοκάθαρση των Βουλγάρων στη Μακεδονία.
Αυτή είναι η αλήθεια. Κι όσο την κρύβουμε θα μας κυνηγάνε τα φαντάσματα του παρελθόντος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου