Κοντεύω τα πενήντα.
Άρα υποχρεούμαι να είμαι ειλικρινής.
Στη ζωή μου έριξα κι έφαγα πολύ κέρατο!
Και ποτέ μου δεν βγήκα πρώτο ραντεβού ξεμέθυστος.
Το πιοτί μού δίνει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Με βοηθάει να ξεστομίζω εκείνα τα βρομόλογα που ξέρω πως γουστάρουν οι γυναίκες. Τα "μωρό μου είσαι μεγάλη καύλα" και τα ρέστα...
Απ’ την άλλη αντιπαθώ τον σκέτο καπνό. Αλλά λατρεύω τον "καλό"!
Με κάνει πιο τρυφερό και κοινωνικό. Σα να ζω σε ένα διαρκές πάρτι.
Δεν με νοιάζει αν κάψω φλάντζα. Πίνω μπύρες, στρίβω τσιγαριές στη ζούλα, βρίσκω την ιδανική αναλογία και γίνομαι το "κακό" παιδί που γουστάρει κάθε χαζογκόμενα.
Μόνο που τα "κακά" παιδιά" είναι όντως κακά και προβληματικά...
Τις γκόμενες δεν τις ακούω. Υποκρίνομαι πως τις ακούω.
Το μόνο που κάνω είναι να σκέφτομαι αν φοράνε ή όχι στριγκάκι.
Δε θέλω δεσμούς. Δε γουστάρω σοβαρές σχέσεις.
Μ’ αρέσουν τα "γκρίζα" πάρε-δώσε, τα σκοτεινά κι αδήλωτα.
Αν μιλάω με μια γυναίκα και δε νιώσω την ανάγκη να της βάλω χέρι σε πέντε λεπτά, πάει τέλειωσε... είναι σα να μην υπάρχει!
Ποτέ δεν ήθελα τη γυναικεία φιλία.
Αν μια γυναίκα μου αρέσει, προσπαθώ να τη φανταστώ γυμνή, τη χουφτώνω, τη μουρνταρεύω.
Μάγκες, έτσι δουλεύει το πράμα. Γυναίκα που δεν γουστάρεις ν’ ανταλλάξεις μαζί της σωματικά υγρά, τι νόημα έχει να την πιλατεύεις;
Προσωπικά δεν απευθύνω το λόγο σε γυναίκα αν προηγουμένως δεν έχω σκεφτεί χίλιους δύο διαφορετικούς τρόπους να τη βιάσω!
Οι κουλτουριάρηδες λένε πως σε μια σχέση υπάρχουν πράγματα πιο σημαντικά απ’ το αιδοίο. Αν εννοούν το "οθωμανικό", θα συμφωνήσω μαζί τους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου