Ένας μούτσος απ’ το Καρπενήσι! (IΣΤ’ - Δικαιούμαι κι εγώ μια φορά να δείρω στη ζωή μου!)

Όταν αφήνεις τον ωκεανό για τις γλιτσιασμένες, υγρές και δύσοσμες όχθες του ποταμού Νίγηρα, δεν είναι κι ό,τι καλύτερο.

Όσοι πιστεύουν πως τα βαλτοτόπια κι οι ζούγκλες της Αφρικής είναι γεμάτες από κραυγές και ζωή γελιούνται. Εμένα μου φαίνονται όλα σιωπή και λάβρα. Όλα σαπισμένα, μουχλιασμένα, πεθαμένα...

Είμαι κι απόψε σίγουρος πως θα καταλήξω τύφλα, νεκρός στο τέλος της νύχτας. Τέτοια μεθύσια κάνω παντού όπου κι αν πάω. Και τελειώνουν πάντα με τον ίδιο τρόπο: ή με έναν άγριο τσακωμό ή με κάποια πουτάνα ή και με τα δυο...

Παραδόξως, ποτέ δεν μπόρεσα να βγω νικητής από έναν καυγά. Χθες κυλιστήκαμε κατά γης με τον Μαλτέζο λοστρόμο. Ένιωθα γύρω μου έναν σωρό από παλιοπάπουτσα, βρομιές και λασπουριές. Εκατοντάδες τύποι που μας προσπερνούσαν αδιάφορα γυρεύοντας να ξεπετάξουν τη λιγότερο φριχτή πουτάνα του δρόμου.

Απόψε βγήκα κάπως πιο οργανωμένος. Κονόμησα ένα πιστόλι με ασυνήθιστα μακριά κάνη. Σιγαστήρας λέει. Πατάς τη σκανδάλη κι αντί του γνωστού διαπεραστικού ήχου ακούγεται μόνο κάτι σα να χτυπάς με τη ρακέτα ένα μπαλάκι του πινγκ-πονγκ...

Απόψε στα κωλόμπαρα είμαι αποφασισμένος να πάρω αυτό που νομίζω πως δικαιούμαι. Θα ξεφύγω απ’ την κατηγορία των ... "κοτόπουλων για μάδημα". Και των "δαρμένων μεθύστακων".

Όταν περνάω το Γιβραλτάρ γίνομαι άλλος άνθρωπος. Η Μεσόγειος είναι μια γαμημένη αράχνη. Πλέκεται γύρω σου και δεν σ’ αφήνει να πάρεις ανάσα. 

Ο Οδυσσέας μπορεί να ήταν στην αγκαλιά της Κίρκης ή στο κρεβάτι της Καλυψώς, αλλά παρέμενε δεμένος στο μουνί της Πηνελόπης, στην οικογενειακή καθημερινότητα, στη σπιτική ζωή. Όταν όμως, δικέ μου, βγεις στον ωκεανό λευτερώνεσαι από γυναίκες-αράχνες...

Το χέρι μου γλιστράει επιδέξια πάνω στο μπούτι της.

Ποιος από σας είδε ουράνιο τόξο κάτω απ’ το φεγγάρι; Κανείς σας, μαλάκες μου. Γιατί έχετε "κολλήσει" στη Μεσόγειο. 

Κανείς σας δεν θα χουφτώσει ποτέ τόσο υπέροχο κωλαράκι. Μια κοιλιά τόσο τελείως ίσια. Νιώθω όλους τους μυς της να συσπώνται γύρω απ’ τα δάχτυλά μου...

Έχει ένα χαρούμενο, μεταδοτικό γέλιο. Τα σώματά μας γυμνά, ερεθίζει το ένα το άλλο....

Λίγο πριν τα ξημερώματα έκανα κάτι πρωτοφανές. Κάτι που δεν το ξανάκανα κι ελπίζω να μην το ξανακάνω στη ζωή μου

Κάτι με έπιασε κι άρχισα να την ξυλοφορτώνω. Φαινομενικά χωρίς αιτία. Μπορεί και να τη σκότωνα αν δεν με σταματούσε ο κολλητός μου. 

Την άλλη μέρα το μεσημέρι, μόλις ξελαμπίκαρα κάπως, έβαλα το μυαλό μου και σκέφτηκε.

Τώρα ξέρω γιατί το έκανα...

Δεν άντεχα την αισιοδοξία αυτής της κοπέλας. Ζούσε μέσα στην κοπριά και πάντα έβρισκε έναν λόγο να νιώθει ευτυχισμένη. Ήταν φίσκα στην ελπίδα και στη ζωή. Στην άκρη του μυαλού της υπήρχε πάντα ένας χώρος που μπορούσε να κάτσει και να γελάσει.

Δεν ξυλοκόπησα ένα ανήλικο κοριτσάκι. Ξυλοκόπησα όλα όσα εκείνη αντιπροσώπευε. Τη ζωή, την ευτυχία, την ανεμελιά, την αλαφράδα ... όλα όσα εγώ δεν θα γίνω και δεν θα αποκτήσω ποτέ!

Γμτ, όταν γεννήθηκε σε τι την βούτηξαν και είναι πάντα τόσο ευχαριστημένη απ’ τη ζωή της;