Είχα πολλές μέρες να γαμήσω. Δεν σας λέω πόσες για να μην σοκαριστείτε! Όλοι με βλέπετε πάντα χαμογελαστό κι ευδιάθετο και νομίζετε πως πηδάω τρεις φορές τη μέρα.
Δυστυχώς δεν ισχύει...
Μπαίνω στην "Μπυραρία", ξέρετε τώρα, στην πλατεία Εξαρχείων προς την οδό Τσαμαδού.
Είμαι ψυχολογικά φορτισμένος. Νιώθω συναισθηματικά ευάλωτος. Η γκόμενα που τον τελευταίο καιρό νταραβερίζομαι, μάλλον με κερατώνει!
Με πιάνετε τώρα... πληγωμένο εγώ, αίσθημα απόρριψης, αποτυχίας, νιώθω περίγελος και μόνος.
Έχει σχετική υγρασία και ψύχρα. Πιάνω τραπέζι μέσα. Παραγγέλνω μια λάγκερ.
Ωπ! Τι βλέπω; Απέναντί μου μια τύπισσα κάθετε μοναχούλα και κατεβάζει τις μπύρες μονορούφι!
Ξανθιά, γεροδεμένη, καυτό σορτσάκι, μπούτια γυμνασμένα και μυώδη.
Σίγουρα Γερμανιδούλα, σκέφτομαι.
Έτσι όπως είμαι καβλωμένος μέχρι και τη Μέρκελ θα πήδαγα απόψε. Όχι αυτό το τρυφερούδι...
Την κερνάω ένα μεγάλο ποτήρι. Πιάνουμε κουβέντα.
Εγώ κλασικός αρβανιτόβλαχος. Όσο το σπέρμα ξεχειλίζει στ’ αρχίδια μου είμαι όλο γλύκες και τρυφερότητες.
"Είσαι πανέμορφη!", της λέω.
"Πόσο καιρό έχεις να γαμήσεις;", με ρωτάει σε καλά ελληνικά. "Ν’ αδειάσεις θέλεις και μετά να πας να κοιμηθείς!". Και σκάει στα γέλια...
Άπαιχτη η τύπισσα. Ξέρει πώς λειτουργούν οι άντρες, το αποδέχεται και γουστάρει.
"Εγώ δεν είμαι σαν τις άλλες γκόμενες που μετά το πήδημα δεν θες καν να τις κοιτάξεις!".
Μάγκες μου, μένω Παυλόπουλος! Τι κουβέντα ξεστόμισε το πλάσμα;
Φαίνεται μεθυσμένη.
"Να, κοίτα!", μου λέει, και κατεβάζει το σορτσάκι της. "Πουθενά κυτταρίτιδα!".
Συνεχίζει να μου απαριθμεί τα προσόντα της: "Έλα απόψε μαζί μου, κι αν δεν νιώσω οργασμό, μην αγχώνεσαι! Δεν τρέχει τίποτα. Εσύ κοιμήσου κι εγώ θα συνεχίσω με το μαξιλάρι"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου