Όπου δρόμος και καμπάνα, κάθε σπίτι και πουτάνα!

Μερικοί με ρωτούν γιατί διαβάζω τόσο πολύ και γαμώ τόσο λίγο!

Τους αποστομώνω με μια ιστοριούλα: στην αρχαία Έφεσο, πίσω απ' τη βιβλιοθήκη του Κέλσου, ξεκινούσε ένα δρομάκι που οδηγούσε στα πορνεία της εποχής. Στο σταυροδρόμι υπήρχε μια πλάκα με χαραγμένο το κεφάλι της θεάς Αθηνάς στεφανωμένο με βιβλία και δίπλα ακριβώς ένα πουγκί με χυμένα νομίσματα.

Αυτό σήμαινε το εξής: "Αν έχεις λεφτά έλα σε μένα (δηλαδή στην πουτάνα). Αν δεν έχεις, πήγαινε στη βιβλιοθήκη να διαβάσεις"!

Μεγάλωσα σε μια οικογένεια που είχε τα τρία κακά της μοίρας της: θρησκόληπτη-μικροαστική-επαρχιακή. Δηλαδή στον τύπο της οικογένειας που παράγει τους κλασικότερους μπουρδελιάρηδες.

Μην σαν ξεγελούν οι ψευτο-θρησκευτικότητες. Όπως λέει κι η σοφή παροιμία ... "όπου δρόμος και καμπάνα, κάθε σπίτι και πουτάνα"!

Δεν είναι καθόλου τυχαίο πως είμαι και αριστούχος απόφοιτος της Θεολογικής...

Στα μπουρδέλα της Αθήνας έχουν χαρτογραφήσει το κορμί μου μέχρι και την τελευταία του ελίτσα. 

Δεν παραλείπω να περνάω απ' την "πιάτσα" ακόμα κι όταν δεν έχω όρεξη ή λεφτά.

Το πουταναριό με υποδέχεται εγκάρδια: "Βρε καλώς τον τακτικό", "Ήρθες να πάρεις δουλειά για το σπίτι?", "Δεν παίρνεις και καμιά γυναίκα, όλο το φανάρι θα κρατάς?", "Ωχ, πλάκωσε πάλι ο γαμπρός (ή "ο λεφτάς")"...

Σ' ένα μπουρδελάκι στην Αναξαγόρα "τσατσά" είναι μια τελειωμένη αδελφή. 

Μόλις με βλέπει να στρίβω απ' τη Σωκράτους αρχίζει τις φωνές... "Αχ λεβέντη μου, πού πας και τρως τα νιάτα σου, να σε παραλάβω εγώ να δεις την πανσέληνο το καταχείμωνο"!

Οι πουτάνες πάντα μου ασκούσαν μεγάλη γοητεία. Τους έτρεφα έναν βαθύ σεβασμό. Είναι κι αυτές σαν τους καλόγερους. Εργάζονται κυρίως τη νύχτα...

Το τελευταίο βίτσιο μου είναι να το παίζω πρωτάρης και παρθένος. Πηγαίνω συστημένος σε πουτάνες που ειδικεύονται να ξεπαρθενεύουν ντροπαλούς εφήβους.

Τις διακρίνει υπομονή, λεπτότητα, τρυφερότητα.

Όταν με ξεπροβοδίζουν, μου χτυπούν την πλάτη και μου λένε ενθαρρυντικά λογάκια: "Μπράβο ταύρε μου. Πάντα τέτοια"...

Τότε εγώ το παίρνω πάνω μου, αισθάνομαι πως έγινα επιτέλους "άντρας" και πάω να κεράσω τους κολλητούς μου μπίρες και τσίπουρα...

Στο επόμενο "μάθημα", και με το πετσάκι κατεβασμένο πλέον, θα διδαχθώ τις βασικές στάσεις: τη "βαρκαρόλα", το "παραθυράτο", το "καρεκλάτο", το "αλά παντρεμένοι" (καμιά σχέση με το "ιεραποστολικό") κ.λπ.