Εγχειρίδιο του σωστού αλήτη!

Πως είμαι μέγας μπουρδελόβιος το ξέρουν κι οι θαμμένες αρχαιότητες της Αθήνας. 

Και γκόμενα να ’χω, αποκλείεται να μην περάσω μέρα παρά μέρα απ’ τα "κορίτσια". Ακόμα και τώρα που πενηντάρισα, και υποτίθεται πως μειώνονται οι χυμοί, το χούι δεν το κόβω...

Εκεί ανάβω το κεράκι μου και ηρεμεί η ψυχούλα μου. Αυτές μου κάνουν τα "μαγικά" τους χωρίς πολλά-πολλά και γυρνώ στο σπίτι μου χαλαρός και ξαλαφρωμένος...

Ξέρω ανθρώπους που ντρέπονται να παν στα μπουρδέλα, κωλώνουν, παθαίνουν κοκομπλόκο.

Εγώ, αντιθέτως, εκεί νιώθω σαν στο σπίτι μου.

Μπαίνω-"κόβω"-διαλέγω.

Χωρίς υποκριτικά γλυκανάλατα. Κι έχω έτσι εκπαιδευτεί στην ευθύτητα και ειλικρίνεια. Είτε μου αρέσεις είτε όχι στο λέω  ντε κλαρέ και κάνε το κουμάντο σου...

Οι άλλες γυναίκες, οι "κυρίες", είναι τρισχειρότερες! 

Στα τρώνε πιο χοντρά απ’ τις πουτάνες, δεν σου κάνουν τα πουτανίστικα κολπάκια, είναι μαζί σου και μετά το χύσιμο, και γενικά, αργά ή γρήγορα, καταντάνε βάσανο στη ζωή σου. Πολλά ζητάνε, ακόμα περισσότερα παίρνουν κι ελάχιστα δίνουν. 

Οπότε, όσο πιο γρήγορα φάνε πόδι τόσο καλύτερα...

Τα "κορίτσια" με έβαλαν σιγά-σιγά και στον κόσμο της νύχτας. Εκεί να δείτε "πανεπιστήμιο"! Αν είχα υπομονή θα έστρωνα κώλο και θα έγραφα το "Εγχειρίδιο του σωστού αλήτη"! 

Μετά από κάθε βόλτα στα "κακόφημα" της Αθήνας κάθομαι να πιω μια μπυρίτσα και γράφω τις εμπειρίες μου όπου βρω. Σε χαρτοπετσέτες, σε περιθώρια εφημερίδων, σε χάρτινα τραπεζομάντιλα.

Το μπουφάν μου είναι γεμάτο από τέτοια "σκονάκια". 

Να, τραβάω ένα χαρτάκι τυχαία και διαβάζω: "Μη μπλέκεις σε καυγάδες. Αλλά αν μπλέξεις να ’σαι γρήγορος κι αποφασισμένος. Μη χασομεράς προσπαθώντας να μετρήσεις τον άλλον. Γιατί μέχρι να τον μετρήσεις θα σε ’χει ξαπλώσει ανάσκελα"!

Προσπαθώ να θυμηθώ τη φάση. Πρέπει να ’χα φάει πολύ ξύλο τότε...